నవాబ్...

ఎక్కడనుండో వలస వచ్చిన ఒక అనామకుడిగా మొదలుపెట్టి చిన్న సైజు సామ్రాజ్యాన్ని స్థాపించుకుని రాజకీయాలను శాసించే స్థాయికి ఎదిగిన భూపతి రెడ్డి (ప్రకాష్ రాజ్) కి ముగ్గురు పిల్లలు. పెద్దకొడుకు వరద(అరవింద్ స్వామి) తండ్రి దగ్గరే ఉంటూ ఆయనకి దళపతిలా పనిచేస్తుంటాడు. రెండవ వాడు త్యాగు (అరుణ్ విజయ్) దుబాయ్ లో తన దందాని నిర్వహిస్తుంటాడు. మూడవ వాడు రుద్ర(శింబు) సెర్బియా లో అక్రమ ఆయుధ రవాణా చేస్తుంటాడు.

ఒక బాంబు దాడిలో దెబ్బతిన్న తండ్రిని చూడడానికి వచ్చిన ముగ్గురు కొడుకుల మధ్య తండ్రి తర్వాత వారసత్వం ఎవరిది అనే చర్చ మొదలవుతుంది. ఆ చర్చ దేనికి దారితీసింది, భూపతి సంపదకి పవర్ కి వారసత్వం కోసం జరిగిన పోరులో ఎవరు గెలిచారు, ఈ మొత్తంలో వరద బెస్ట్ ఫ్రెండ్ అయిన ఓ కరప్ట్ పోలీసాఫీసర్ రసూల్(విజయ్ సేతుపతి) పాత్ర ఏంటి అనేది తెలుసుకోవాలంటే "నవాబ్" చిత్రం చూడాలి.

మణిరత్నం ఒకప్పటి క్లాసిక్స్ సరసన నిలవకపోవచ్చేమో కానీ ఆయన ఈ మధ్య తీసిన చాలా సినిమాలకన్నా చాలా బావుందీసినిమా. కథనుండి ఎక్కడా డీవియేట్ కాకపోవడంతో ఎంటర్టైన్మెంట్, పేస్ కాస్త అటూ ఇటూ అయినట్లు అనిపించవచ్చు కానీ సంతోష్ శివన్ సినిమాటోగ్రఫీ, ఏ.ఆర్. రహ్మాన్ నేపధ్య సంగీతం, మణిరత్నం టేకింగ్ మనల్ని కట్టి పడేస్తాయి.

ఒక సీరియస్ కథ చెప్పాలనుకున్నపుడు ఇలా చెప్పడమే సరైన పద్దతని నాకనిపించింది అలాగే క్లైమాక్స్ కొందరికి థ్రిల్లింగ్ గా అనిపిస్తే కొందరికి చీట్ చేసిన ఫీలింగ్ రప్పించవచ్చు. క్రైమ్ బిజెనెస్ లో ఉన్న కుటుంబాలలోని వ్యక్తులు ఎంత మెటీరియలిస్టిక్ గా మారిపోవచ్చో వారి మనస్తత్వాలు, వ్యక్తిత్వాలు, స్వార్ధం ఎలా ఉండచ్చూ అనేది చూపించిన విధానానికి హాట్సాఫ్ చెప్పకుండా ఉండలేం. 
 
ప్రకాష్ రాజ్, జయసుధ, విజయ్ సేతుపతి, అరవింద్, జ్యోతిక, శింబు అందరూ పాత్రలలో ఒదిగిపోయారు చాలాకాలం గుర్తుండి పోతారు. అరవింద్ స్వామి, జ్యోతిక, అదితిరావ్ హైదరీ మధ్య సన్నివేశాలు ఆకట్టుకుంటా ఒకప్పటి విలన్ త్యాగరాజన్ ను భూపతికి రైవల్ చిన్నప్పగౌడ్ గా చూడడం బావుంది. ఉన్న కొద్ది పాటలు ప్రత్యేకంగా కాక కథనంలో కలిసిపోయాయి.

సినిమా కథ తెలుసుకోవడం కోసం కన్నా నటీనటుల నటన అండ్ టెక్నికాలిటీస్ కోసం చూడాల్సిన సినిమా నవాబ్. మణిరత్నం అభిమానులు, గ్యాంగ్ స్టర్ మూవీస్ ఇష్టపడేవాళ్ళు మిస్సవకుండా చూడవలసిన చిత్రం "నవాబ్". ఈ సినిమా ట్రైలర్స్ ఇక్కడ మరియూ ఇక్కడ చూడవచ్చు. 

మొత్తం చదవండి

యూ-టర్న్...

మన దేశంలో తప్పు చేయని వాళ్ళు ఉండవచ్చేమో కానీ ప్రత్యక్షంగానో పరోక్షంగానో ట్రాఫిక్ నిబంధనలు అతిక్రమించని వ్యక్తులు అయితే ఖచ్చితంగా ఉండరనే చెప్పవచ్చు. ఈ ఉరుకుల పరుగుల కాలంలో ఏ ఒక్కరికీ రోడ్ మీద ఒక్క క్షణం ఎదురు చూసే ఓపిక సహనం అస్సలు ఉండవనే విషయం రోడ్లపై ప్రయాణించే ప్రతిసారి మనం గమనిస్తూనే ఉంటాం.

ఇలాంటి ఒక సామాజిక బాధ్యతను ప్రతి ఒక్కరికీ గుర్తుచేస్తూ దానిని అతిక్రమిస్తే వచ్చే ఊహించని పర్యవసానాలు ఎలా ఉండవచ్చో వివరించే సినిమా యూ టర్న్. మాములుగా ఈ విషయం చెప్తే ఒక డాక్యుమెంటరీ అవుతుంది కానీ ఈ సందేశాన్ని ఇవ్వడానికి కన్నడ దర్శకుడు పవన్ కుమార్ ఎన్నుకున్న కథా కథనాలు థ్రిల్లర్ సినిమాలను ఇష్టపడే ప్రతి ఒక్కరిని ఆకట్టుకుంటాయి.

ఇంజనీరింగ్ చదివి కూడా మనసుకు నచ్చిన పని చేయాలనే లక్ష్యంతో టైమ్స్ ఆఫ్ ఇండియాలో అప్రెంటిస్ రిపోర్టర్ గా పని చేస్తుంటుంది రచన (సమంత).  ఆర్.కె.పురం రైల్వే లైన్ మీదుగా ఓ టూలైన్ ఫ్లైఓవర్ ఉంటుంది అంటే వెళ్ళడానికి ఒక లైన్ రావడానికి ఒక లైన్ మాత్రమే. ఈ రెండు లైన్స్ ను విభజించే డివైడర్ పక్కకు జరపగల రాళ్ళతో ఏర్పాటు చేసినది.

దదాపు కిలోమీటర్ పొడవున్న ఈ ఫ్లైఓవర్ పై కొందరు పూర్తిగా చివరి వరకూ వెళ్ళి యూ టర్న్ తీస్కోడానికి బద్దకించి బ్రిడ్జ్ మధ్యలో డివైడర్ రాళ్ళను పక్కకు జరిపి యూ టర్న్ తీస్కుని వెళ్ళి పోతుంటారు. అలాంటి వ్యక్తుల మనస్తత్వం ఎలా ఉంటుందో వాళ్ళని ఇంటర్వ్యూ చేసి తెలుసుకోని తమ పేపర్ లో ఒక స్టోరీ ప్రజంట్ చేయాలని రచన ప్రయత్నిస్తుంటుంది. ఈ ప్రయత్నంలో తనకి ఎదురైన అనూహ్య పరిణామాల సారాంశమే ఈ చిత్రం. 

థ్రిల్లర్ సినిమాల కథలను ఇలాంటి రివ్యూలలో ఎక్కువ తెలుసుకుంటే సినిమా చూసేప్పుడు వచ్చే థ్రిల్ కోల్పోతాం కనుక నేను ఎక్కువ చెప్పడం లేదు. కానీ చివరి అరగంట వరకూ కూడా ఊహకందని ఉత్కంఠతో చూసేలా దర్శకుడు కథని నడిపిన తీరుని ప్రశంసించకుండా ఉండలేం. ఆ తర్వాత కూడా టిపికల్ గా ఆ జెనర్ లో వచ్చే సినిమాల శైలికి కాస్త భిన్నంగా చూపించి శభాష్ అనిపించుకున్నాడు.

సినిమా మూడ్ కి తగిన నేపథ్యం, సమంత, ఆది పినిశెట్టి, రాహుల్ రవీంద్రన్, భూమిక ల సహజమైన నటన ఆకట్టుకుంటుంది. చిన్మయి డబ్బింగ్ కి అలవాటు పడి ఉన్న ప్రాణాలకి సమంత తెలుగు కాస్త పంటికింది రాయిలా తగలుతుందేమో కానీ భరించవచ్చు. కథ కథనాలలో అక్కడక్కడా కాస్త లాజిక్ ని పక్కన పెడితే సినిమా జరుగుతున్నంత సేపు ఒక సినిమా చూస్తున్న ఫీలింగ్ కాక నిజంగా కథ జరుగుతున్న చోటులో మనం కూడా ఉండి చూస్తున్నామేమో అని ఫీల్ తెప్పించడంలో దర్శకుడు సినిమాటోగ్రాఫర్ సక్సెస్ అయ్యారు. నాకైతే టైటిల్స్ ప్రజెంట్ చేసిన తీరుతోనే ఇంట్రస్టింగ్ సినిమా చూడబోతున్నామనే ఫీల్ వచ్చింది.

కన్నడ ఒరిజినల్ చూడని వాళ్ళు. థ్రిల్లర్స్ ఇష్టపడేవాళ్ళు, తెలుగులో కమర్షియల్ ఫార్ములా సినిమాలు లేదా టిపికల్ ప్రేమకథలు తప్ప వేరే ఆసక్తికరమైన సినిమాలు రావడం లేదనే ప్రతి ఒక్కరూ ఒక వైవిధ్యమైన ప్లస్ ఆసక్తికరమైన సినిమాని చూడాలంటే "యూ-టర్న్" ని మిస్సవ్వద్దు. సినిమా ట్రైలర్ ఇక్కడ చూడవచ్చు.

మొత్తం చదవండి

కేరాఫ్ కంచరపాలెం...

విశాఖపట్నం ఆంధ్రా యూనివర్సిటీలో నాలుగేళ్ళు ఇంజనీరింగ్ చదివినా అడపా దడపా పేరు వినడమే తప్ప ఎప్పుడూ చూసిన దాఖలేల్లేవు ఈ కంచరపాలెం ని కానీ ఇపుడు దర్శకుడు వెంకటేష్ మహా పుణ్యమా అని అక్కడ అణువణువు పరిచయమున్నట్లే అనిపిస్తుంది. సాధారణంగా సినిమాలో చూసిన మనుషుల్నీ, లొకేషన్స్ ని బయట చూస్తే నేనంతగా పోల్చుకోలేను. అదేంటో తాజ్ మహల్ తో సహా ఏదైనా స్వయంగా కళ్ళతో చూసినపుడు ఒక రకంగా, ఫోటోలలోనూ వీడియోలలోనూ చూసినపుడు ఒక రకంగా కనిపిస్తాయ్ ఆ సహజత్వాన్ని కెమేరాలో కాప్చర్ చేయడం అంత సాధారణమైన విషయం కాదు. అలాంటి ఒక అసాధారణమైన పనిని విజయవంతంగా చేసి చూపించారు కేరాఫ్ కంచరపాలెం సినిమా టీమ్.

కథలనేవి ఆకాశంలోంచి ఊడిపడవు, మన చుట్టూ ఉన్న జీవితాల్లోకి తరచి చూస్తే వాటిలోనే అనేకానేక కథలు కనిపిస్తాయ్.. సాధారణంగా మళయాళంలోను తమిళంలోనూ ఇలా సగటు జీవితాల్లోంచి పుట్టుకొచ్చే కథలను సినిమాలగా చూస్తుంటాం. తెలుగులో అలాంటి సినిమాలు ఆడవు అంటూ మేకర్స్, వాళ్ళకి తీయడం రాదంటూ ప్రేక్షకులు ఒకరి మీదకి ఒకళ్ళు తోసుకుంటూ సగటు మాస్ మసాలా సినిమాల తోనే బతుకీడుస్తుంటాం.. ఐతే గత రెండేళ్ళుగా చిన్న పెద్ద సినిమాలు మాస్ ఎలిమెంట్స్ పైనే కాక కథా కథనాల మీద దృష్టిపెట్టడం ఆ సినిమాలు కూడా మంచి హిట్స్ కావడం తెలుగు సినీ చరిత్రలో శుభపరిణామం.

ఇలాంటి తరుణంలో కథా కథనాలపై పూర్తినమ్మకం ఉంచి, సీజన్డ్ ఆర్టిస్ట్స్ ఎవరిని పెట్తుకోకుండా కేవలం ఒక ఊరిలో ఉన్న కొందరు వ్యక్తులను పాత్రలకు అనుగుణంగా ఎన్నిక చేసుకుని వారికి శిక్షణ ఇచ్చి సజత్వాన్ని ఎక్కడా పోనివ్వకుండా ఒక సినిమా చూస్తున్నట్లుగా కాక ఆ ఊర్లో జనాల మధ్య మనమూ తిరుగుతూ అక్కడ జరిగే కథని గమనిస్తున్న అనుభూతిని ఇస్తూ ఒక సినిమా చిత్రీకరించినందుకు దర్శకుడు వెంకటేష్ మహా అండ్ నిర్మాత ప్రవీణలను మెచ్చుకుని తీరాలి. అలాగే ఇలాంటి మంచి సినిమాను తమ భుజానికెత్తుకుని పబ్లిసిటీతో మరింత మందికి చేరువ చేసిన రాణా, సురేష్ ప్రొడక్షన్ లను కూడా అభినందించి తీరాలి.

కథ విషయానికి వస్తే పెద్ద ప్రత్యేకమైనదేమీ కాదు, సుందరం, జోసఫ్, గడ్డం, రాజు అనే నలుగురు వారి వారి వయసుకు తగ్గట్లుగా సునీత, భార్గవి, సలీమా, రాధ అనే అమ్మాయిల ప్రేమలో ఎలా పడ్డారు, ఆ ప్రేమ కథలెలా కంచికి చేరాయి అనేది కథ. ఇలాంటి కథలు ఇదివరకే కొన్ని తెలుగు సినిమాలలో వచ్చినా కూడా ఈ సినిమా కథనం, అత్యంత సహజంగా చిత్రీకరించిన వైనం ప్రత్యేకంగా నిలుస్తాయి. ఈ ఎనిమిది పాత్రలూ కూడా ఊహాలోకం నుండి పుట్టుకొచ్చినవి కావు మన మధ్యనుండే తెరమీదకి నడిచివెళ్ళినట్లు ఫీలవుతాం. ఈ పాత్రలే కాదు సినిమాలో ఉన్న ప్రతి పాత్రా సగటు మధ్య తరగతి జీవికి నిత్య జీవితంలో కనిపించే పాత్రలే.. నేపధ్య సంగీతం పాటలు కూడా చాలా సహజంగా అమిరాయి ఈ చిత్రానికి.

ప్రాధాన పాత్రలు ఎలాగూ ఆకట్టుకుంటాయ్ కనుక వాటిని పక్కన పెడితే సినిమాలో సుందరం తండ్రి బొమ్మల రామ్మూర్తి గా చేసిన కిషోర్ గారి పాత్ర జీవితాంతం గుర్తుండిపోతుంది. అలాగే జోసఫ్ గురువు అమ్మోరు గా చేసిన అతని యాస భాష తీరు వైజాగ్ తో పరిచయమున్న ప్రతి ఒక్కరు ఇతను మాకు తెలుసు అని ఫీలయ్యేలా ఉంటుంది. సినిమాకి పని చేసిన ప్రతి ఒక్కరు అత్యంత సహజంగా కనిపించేలా ప్రవర్తించేలా చేయడంలో దర్శకుడి ప్రతిభ కనిపిస్తుంది. 

అలాగే భార్గవి ధైర్యం, రాధ సమానత్వం, సలీమా ఇండివిడ్యువాలిటీ, రాధ కూతురు ఇరవై ఏళ్ళ అదితి పాత్ర కనబరిచిన మెచ్యూరిటీ, బొమ్మల రామ్మూర్తి ఒక కాంట్రాక్ట్ విషయమై తన భార్యని ఒక మాట అడిగి చెప్తానని చెప్పడం ఆవిడ ఇచ్చే చక్కని సలహాలు చూసినపుడు దర్శకుడు స్త్రీ పాత్రలకు ఇచ్చిన ప్రాముఖ్యత వాటిని తీర్చిదిద్దిన తీరును అభినందించకుండా ఉండలేం.

వీధంట వెళ్తూ ఉంటే మన ప్రమేయం లేకుండా వీధికుళాయిల దగ్గరో మరో చోటో మన చెవినపడే బూతుల్లాంటివి ఈ సినిమాలోనూ ఒకటి రెండు సన్నివేశాల్లో వినిపిస్తాయి. సహజత్వం కోసమో లేక కామెడీ కోసమో వాటిని ఇరికించినట్లున్నారు కానీ అవి సినిమాకి అనవసరం అనిపించాయి. ఇలాంటి వాటివల్ల సున్నితత్వం ఇంకా మిగిలే ఉన్న కుటుంబాలలో అందరితో కలిసి చూడడం కాస్త ఇబ్బందిగా అనిపించవచ్చు. 

ఏదైనా తెలుగులో సహజత్వానికి దగ్గరగా ఉండే వైవిధ్యమైన మంచి సినిమాలు రావడం లేదంటూ కంప్లైంట్ చేసే ప్రతి ఒక్కరు చూసి తీరవలసిన సినిమా "కేరాఫ్ కంచరపాలెం". డోంట్ మిస్ ఇట్. ఇలాంటి సినిమాలను ప్రోత్సహిస్తే మరింత మంది క్రియేటర్స్ కి మరిన్ని మంచి ఐడియాలు వచ్చి మరిన్ని మంచి సినిమాలు వచ్చే అవకాశాలు ఉన్నాయ్. 

ఈ సినిమా ప్రోమో ఇక్కడ చూడవచ్చు. పాటలు ఇక్కడ వినవచ్చు. రాణా ఈ సినిమా నటీనటులతో చేసిన చిరు పరిచయం ఇక్కడ చూడవచ్చు. అలాగే టి.ఎన్నార్. ఈ సినిమా లోకెషన్స్ చూపిస్తూ నటీనటులతో చేసిన ఇంటర్వ్యూ ఇక్కడ చూడవచ్చు.

మొత్తం చదవండి

అమ్మ...

అమ్మ అంటే లాలనకూ నాన్నంటే క్రమశిక్షణకూ మారుపేరని లోకరీతి కానీ మా ఇంట్లో మాత్రం నాన్నారు మమ్మల్ని సాధారణంగా ఏమీ అనేవారు కాదు అమ్మ మాత్రం కొంచెం స్ట్రిక్ట్ గా ఉండేవారు. అదికూడా కోప్పడకుండానే ఓపికగా నెమ్మదిగా తియ్యగా చెప్తూనే మమ్మల్ని క్రమశిక్షణలో పెడుతుండేది. ఒకోసారి అబ్బా ఏంటో అమ్మ ఇన్ని రూల్స్ పెడుతుంది అసలు చెప్పకుండా ఎక్కడికైనా దూరంగా పారిపోతే బావుండు అప్పుడు తెలిసొస్తుంది అమ్మకి అని అనిపించేది కానీ హాస్టల్ పేరుతో మొదటిసారి దూరంగా ఉన్న రోజు నాన్న కంటే అమ్మే ఎక్కువ గుర్తొచ్చి బోలెడంత దిగులేసేది.

నాకు చిన్నపుడు అత్యంత కష్టమైన పని స్నానం చేయడం హహహహ అందులో అచ్చుతప్పులేం లేవండీ కష్టమైన పనే... మరీ చిన్నప్పుడు నీళ్ళలో ఆటలాడుకోడానికి బక్కెట్ మీద అరచేత్తో చరిచి నీళ్ళు చిందుతుంటే చూసి కేరింతలు కొట్టడానికి సరదాపడేవాడ్నని అమ్మ చెప్తుండేది కానీ కొంచెం పెద్దవాడినయ్యాక నాతో పాటు బద్దకం కూడా పెరిగి పెద్దదయ్యాక పొద్దున్నే లేచి రెడీ అవ్వడమంటే అస్సలు ఇష్టముండేది కాదు. స్కూల్ రోజుల్లో తప్పనిసరై ఎలాగోలా రెడీ అయినా కానీ శలవురోజులు వచ్చాయంటే వీడితో స్నానం చేయించాలంటే నాకు కంఠశోషతో నీరసమొస్తుందంటూ అమ్మ నాన్నారికి కంప్లైంట్లు చేసేది. అలా గొడవపెట్టకుండా బుద్దిగా స్నానం చేసి రెడీ అయ్యేది ఒక్క నా పుట్టినరోజునాడే అనమాట. నా పుట్టినరోజు మాంచి డిశంబర్ చలిలో వచ్చినా కానీ బుద్దిగా చేసేసేవాడ్ని కానీ మిగిలిన శలవు రోజుల్లో మాత్రం అమ్మతో చెప్పించుకోకపోతే స్నానానికి వెళ్ళబుద్దయ్యేది కాదు ఏవిటో.

అమ్మకి కూడా మరీ తెల్లవారు ఝూమునే లేచే అలవాటు లేకపోయినా కానీ ఇంటి ముందు కడిగి కళ్ళాపి చల్లి ముగ్గు వేయడం మాత్రం చీకటితోనే జరిగిపోవాలి పనిమనుషులు ఎవరైనా ముందురోజు సాయంత్రం వచ్చి వేసేసి వెళ్తామమ్మా అంటే ఆస్సలు ఒప్పుకునేది కాదు పొద్దున్నే ఆరింటిలోపే ముగ్గు పడాలి పెద్దయ్యాక కూడా ఓపిక తగ్గినా కూడా ఎపుడైనా ఆలశ్యమైనా ఒక వేళ పని మనిషి మానేసినా వెంటనే ఎలాగోలా లేచేసి ఓపికలేకపోతే ఆరుబయట చిన్న స్టూల్ వేసుకునైనా సరే నాలుగు గీతలు ముగ్గు గీస్తే కానీ తన మనసు శాంతించేది కాదు.

నేను బాగా చిన్నప్పుడు మా పిన్ని కూడా మా ఇంట్లోనే ఉండేవారు సో అమ్మకి పెద్ద పెద్ద ముగ్గులు వేయడం రాకపోయినా సంక్రాంతి నెల (ధనుర్మాసం) వచ్చిందంటే పిన్నీ అమ్మ కలిసి ముందు పుస్తకం మీద పెద్ద పెద్ద డిజైన్లు ముగ్గు మోడల్స్ గీస్కుని ఆ తర్వాత అమ్మ గైడ్ లైన్స్ ఇస్తుంటే నేనోపక్క కూర్చుని పొగడ్తలు ఇస్తు ముగ్గు గిన్నె నింపి అందిస్తూ సాయం చేస్తూంటే పిన్ని ఆ ముగ్గుని వాకిటముందు ముద్రించేసేది. అలా ఒకో రోజు రాత్రి పదకొండున్నర పన్నెండింటి వరకూ కూడా గీసిన సంధర్బాలుండేవి. మిగిలిన రోజులు పొద్దున్నే ముగ్గేయాలని రూల్ ఉన్నా సంక్రాంతి నెలలో మాత్రం రాత్రి పూటా గీస్కోడానికి ఎక్సెప్షన్ ఇచ్చేవారన్నమాట మరి గంటా గంటన్నర పట్టేసే పేద్ద ముగ్గులు కదా. 

సరే స్నానాల గురించి చెప్తూ సడన్ గా తెల్లారు ఝూమున లేవడం ముగ్గుల దగ్గరికి వెళ్ళి పోయా కదా... సో అమ్మ బాధ చూడలేక పిల్లలు కొంచెం ముందుగా లేస్తే స్నానానికి బతిమిలాడే ఇబ్బందుండదు అని మమ్మల్ని నిద్ర లేపడానికి నాన్నారు ఓ ఉపాయం పన్నెవారు. అదేంటంటే తను లేచి బయటకి వెళ్తూ ఫ్యాన్ ఆపేసేసి వెళ్ళేవారు దాంతో కాసేపటికి ఆటోమాటిక్ గా పిల్లలంతా కనీసం ఫ్యాన్ వేస్కోడానికి లేచేస్తారని ఆయన ఐడియా అనమాట. కొన్నాళ్ళు అలా లేపేసి మేం లేచాక ఏంటండీ ఈ పని అని అడిగితే "అర్రే అలవాటులో మర్చిపోయానర్రా" అని అనేసేవారు కానీ తర్వాత్తర్వాత మాకు సూక్ష్మం బోధపడి ఫ్యాన్ లేకపోయినా నిద్రోవడం అలవాటు చేసేస్కున్నాం అనుకోండి :-)

అమ్మా నాన్నా ఇద్దరికీ రద్దీ అంటే భయం ఉండడంతో పుష్కరాల లాంటి వాటికి ఎప్పుడూ తీస్కెళ్ళేవాళ్ళు కాదు "పుణ్యం మాట దేవుడెరుగు బాబోయ్ ఆ రష్ లో పిల్లలు తట్టుకోలేరు" అనేవారు ఎవరైనా అడిగితే. చిన్నపుడు ఎపుడైనా అమ్మమ్మవాళ్ళింటికి వెళ్ళినపుడు తోటి పిల్లలతో కాలవగట్లకి వెళ్ళినా నీళ్ళలో దూకి కేరింతలాడే పిల్లలని దూరం నుండి చూసే వాడ్నే కానీ నీళ్ళలో దూకే ధైర్యం చేసేవాడ్ని కాదు. మేం మంత్రాలయం వెళ్ళడం అలవాటయ్యాక మాత్రం మొదటి సారి నదీ స్నానాలు అలవాటయ్యాయి. నదిలో దిగడమంటే అమ్మ ఎన్ని జాగ్రత్తలు చేప్పేదో అప్పటికి నేను కాస్త పెద్దవాణ్ణయిపోవడంతో కుదరలేదు కానీ లేదంటే అచ్చు ఈ బొమ్మలో చూపించినట్లే పట్టుకుని నదిలో దించి స్నానం చేయించినంత హైరానా పడిపోయేది.

సీజనల్ గా స్నానానికంటే ముందు ఇంకోటుండేదండోయ్ అంటే అది రెగ్యులర్ కాదు కానీ సీజనల్ గా అప్పుడప్పుడు గుర్తొచ్చి శలవల్లో ఖచ్చితంగా అమ్మ స్ట్రిక్ట్ గా చెప్తుండేదనమాట. ఇంతకీ ఏమిటది అంటారా? యోగాసనాలు వేయించడం. ఇప్పుడంటే రకరకాల గురువులు ప్రచార మాధ్యమాల్లో ఊదర గొట్టేసి యోగాడే అనీ అదనీ ఇదనీ తెగ ప్రాచుర్యంలోకి వచ్చేసింది కానీ ఇరవై ముప్పై ఏళ్ళ క్రితమే అమ్మకి ఎలా తెలిసిందో మరి ఈ యోగా పుస్తకాలు.. ఆసనాల చార్టులు కొనిపించి నాతో హైస్కూల్లో చేరక ముందు నుండే దగ్గరుండి యోగాసనాలు వేయించేది. అప్పట్లో ఓ ఆర్నెల్లో ఏడాదో బుద్దిగా అమ్మ చెప్పినట్లు యోగాసనాలు వేసిన ఫలితమే ఎంత వయసొచ్చినా ఒళ్ళొచ్చినా నాలో ఉన్న ఫ్లెక్సిబిలిటీకి కారణం అని నేను బలంగా నమ్ముతుంటాను. అమ్మ మాకెప్పుడూ చెప్తుండే ఫిలాసఫీ ఒకటే తినాలి పనిచేయాలిరా అప్పుడు ఏ ఆరోగ్య సమస్య రాదూ అని అంటూండేది కానీ నేను ఆ మొదటిది వంట పట్టించుకున్నంతగా రెండో సలహా వంటపట్టించుకోలెదనుకోండి అది వేరే విషయం.    

మొత్తం చదవండి