అమ్మ జ్ఞాపకాల కబుర్లు

చదువుకోసం హాస్టల్ కు పంపేప్పుడు తన బేలతనం నాకుకనపడనివ్వకుండా దాచుకుంటూ అమ్మ నాకు చెప్పిన ధైర్యం, ఎంత దూరంలో ఉన్నా ఎలాంటి సమస్య అయినా ఫోన్ లోనే తన సలహాలతో దూరం చేసిన వైనం. తనులేకపోతే ఏమీలేదన్న నిస్పృహ, అంతలోనే తనిచ్చిన జీవితం ఉందన్న ఆశ. ఇలా అమ్మ గురించిన కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

అందమైన బాల్యం

మధురమైన జ్ఞాపకాలతో అందమైన బాల్యాన్ని నా సొంతం చేసినందుకు అమ్మానాన్నలకు ఎప్పుడూ ఋణపడి ఉంటాను. మొదటి సంతానాన్నవడంతో నేనాడిందే ఆట పాడిందే పాట అమ్మమ్మ వాళ్ళింటికి వెళ్ళినా మా ఇంట్లో అయినా అపురూపంగా గడిచింది. పాడుకున్న పాటలు, ఆడుకున్న ఆటలు, స్కూల్ ఎగ్గొట్టడానికి వేసిన వేషాలు, తిన్న చిరుతిళ్ళు, నాన్న వేలు పట్టుకుని కొట్టిన షికార్లు, 16mm సినిమాలు కబుర్లు ఇక్కడ చదవచ్చు.

ఇంటర్మీడియెట్ హాస్టల్ కబుర్లు

నూనూగు మీసాల నూత్న యవ్వనం అమ్మానాన్నలకు దూరంగా నాదంటూ ఓ స్వంత ప్రపంచం. అప్పటివరకూ ప్రతి చిన్న పనికి వాళ్ళమీద ఆధారపడి ఒక్కసారిగా నాకు నేనే నెగ్గుకు రావాల్సిన పరిస్థితులను తలుచుకుని దిగులు. అంతలోనే చుట్టూ ఉన్న స్నేహితులతో నేస్తం కట్టేసి చేసిన అల్లర్లు, పరోఠాల బిజినెస్సులు, చెరకుతోట దొంగతనాలు, ఆడ్మినిస్ట్రేటర్ కి మస్కాగొట్టి చూసిన సినిమాలు, సరదా కొంటె కబుర్లు ఇక్కడ చూడండి.

ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్

ఇంటర్మీడియెట్ కి రెసిడెన్షియల్ హాస్టల్ కనుక పంజరంలో పక్షిలా బతికితే ఇంజనీరింగ్ కాలేజ్ యూనివర్సిటీ హాస్టల్స్ లోకి వచ్చేసరికి ఒక్కసారిగా జూలోనుండి పచ్చని అడవిలోకి వదిలేసిన జింక పరిస్థితే అయింది, ఎక్కడికి పరుగులెట్టినా ఏం చేసినా అడిగేవాళ్ళులేరు. అసలు హాస్టల్ బిల్డింగ్ లో నిరంతరం కాపుకాసే వార్డెన్ ఉండడనే విషయం నాకు డైజెస్ట్ కావడానికి నెలపట్టింది :-) నిజమా అలా ఎలా సాధ్యం అని ఇప్పటికీ అనిపిస్తూనే ఉంటుంది. అంతటి స్వేఛ్చాప్రపంచంలో చేసిన అల్లర్లు కొన్ని కబుర్లు ఇక్కడ.

సినిమాలు రివ్యూలు..

నాకున్న అతి పెద్ద వ్యసనం సినిమా చూడడం రిలీజైన ప్రతి అడ్డమైన సినిమా చూసేసి ఈబొమ్మలో చూపించినట్లు తెలుగు సినిమాని భుజాల మీద మోసేవాళ్ళలో నేనొకడ్ని. చూసి ఊరుకోకుండా ఇది ఇందుకు బాలేదు అది అందుకు బాగుంది అంటూ పేద్ద వంద సినిమాలు తీసేసి విశ్రమిస్తున్న మేధావిలా చేసే విశ్లేషణలు :-) హహహ చదివిన ఒకరిద్దరు అలా తిడతారు కానీ నా దృష్టిలో ఒక సాధారణ సినీ ప్రేక్షకుడు చూసొచ్చి మిత్రులతో చెప్పే కబుర్ల లాంటి నా సినీ రివ్యూలు ఇక్కడ చదవండి. ఆరెంజ్, ఖలేజా, కృష్ణం వందే జగద్గురుం లాంటివి కొన్ని ఎక్కువమంది ఆదరణ పొందాయ్.

బుధవారం, నవంబర్ 23, 2016

జ్యో అచ్యుతానంద...

ఈ సినిమా జ్యో అచ్యుత్ ఆనంద్ అనే ముగ్గురి మధ్య కథ... ఆగండాగండి ముగ్గురు అనగానే ట్రయాంగిల్ లవ్ స్టోరీ అని ఫిక్స్ అయిపోకండి.. అంటే ఈ సినిమాలో ప్రేమ లేదా అని పెదవి విరిచేస్తున్నారా.. భలే వారండీ బాబు ఈ సినిమాలో ప్రేమ కూడా ఉందండీ అంటే అది పెళ్ళికి దారితీసే ప్రేమ కాదండీ... అంటే అది కూడా ఉందనుకోండి కాకపోతే అది ఉండీ లేనట్లుంటుందండీ.. 

ఒక అబ్బాయి అమ్మాయి కలుసుకోవడం ప్రేమించుకోవడం పెళ్ళిచేస్కోవాలనుకోవడం వాళ్ళ పెళ్ళికి నానా రకాల అడ్డంకులు వచ్చేయడం అవన్నీ దాటుకుని చివరికి వాళ్ళిద్దరూ కలవడమో లేదా విడిపోవడమో తొంభై శాతానికి పైగా తెలుగు సినిమాలు ఈ ప్రేమ చుట్టూనే కదండీ తిరుగుతుంటాయ్.. ఈ సినిమా వాటికన్నిటికి కాస్త వైవిధ్యంగా సాగుతుందండీ.. 

అలా రొటీన్ అయిపోయిన అమ్మాయి అబ్బాయి మధ్య ప్రేమ కథ కాకుండా ఇది ఇద్దరు అన్నదమ్ముల మధ్య జరిగే కథండీ.. వాళ్ళ మధ్య ప్రేమా అభిమానం అప్యాయతలు గొడవలు అనుభంధాలు వాటన్నిటి గురించి రెండుగంటల్లో శ్రీనివాస్ అవసరాల సినిమా అంతటా బోల్డు సటిల్ హ్యూమర్ ని చిలకరించి చక్కని సంభాషణలతో ఒక హాయైన అనుభూతిని ఇచ్చేలా తీర్చి దిద్దిన సిన్మా అండీ.. 

సినిమా మూడ్ కి తగిన పాటలు నేపధ్య సంగీతం నటీ నటుల నటన సినిమాటోగ్రఫీ అన్నీ చక్కగా ఆస్వాదించడానికి దోహదం చేస్తాయ్.. అసలు ఇన్ని మాటలెందుకండీ ఈ చక్కని సినిమా రేపు ఆదివారం అంటే నవంబర్ 27 న మధ్యాహ్నం రెండున్నరకు(2:30PM) జెమినీ టీవీలో టెలికాస్ట్ అవుతుందండీ.. సో ఈ సువర్ణావకాశాన్ని వదులుకోకుండా చూసి ఎంజాయ్ చేసేయండి.

సినిమా పేరు వినడానికి అనడానికి ఎంత హాయిగా ఉందో సినిమా అంతకన్నా హాయిగా ఉంటుంది. శ్రీని మిమ్మల్ని నిరుత్సాహ పరచడు నాదీ గ్యారెంటీ. సినిమా గురించి తెలియకపోతే ట్రైలర్స్ ఇక్కడ చూడవచ్చు.

సోమవారం, ఆగస్టు 08, 2016

మనసును తాకే మనమంతా...


చంద్రశేఖర్ ఏలేటి -- తెలుగు సినిమాకి దొరికిన మేలి ముత్యం. తను దర్శకత్వం వహించినది కొన్ని సినిమాలకే అయినా వైవిధ్యమైన సినిమాలకి పెట్టింది పేరు, అలాంటి దర్శకుడు మోహన్ లాల్ లాంటి నటుడిని ఒప్పించాడంటే ఎలాంటి కథ చెప్పి ఉంటాడా అని సినిమా అనౌన్స్ చేసిన దగ్గరనుండీ ఆసక్తి రేకెత్తించారు. "మనమంత" ఒక చక్కని హ్యూమన్ ఎమోషన్స్ కి సంబంధించిన కథ. 

సాయిరాం (మోహన్ లాల్) ఒక సూపర్ మార్కెట్ లో అసిస్టెంట్ మేనేజర్, స్టాక్ చూసుకుంటూ గోడౌన్ లో పని చేస్తుంటాడు. స్టాక్ బోయ్ గా కెరీర్ మొదలుపెట్టి ఈ స్థాయికి చేరుకున్న అతనకి మేనేజర్ గా ప్రమోషన్ వస్తే తన జీవితం మెరుగవుతుందని ఎదురు చూస్తూ ఉంటాడు. 

గాయత్రి (గౌతమి) ఒక సాధారణ మధ్యతరగతి గృహిణి, సరుకులలో ఓ నాలుగొందలు పొదుపు చేయడం కొసం ఎక్కడో దూరంగా వున్న కిరాణా కొట్టును వెతుక్కుని మరీ వెళ్ళి వచ్చే మధ్యతరగతి మనస్థత్వం. తన ప్రపంచం తన ఇల్లే ఇంకా గట్టిగా మాటాడితే వంటిల్లే.. తనకి తోడు షాపింగ్ కి ఇతరత్రా తనతో వచ్చే పక్కింటి స్నేహితురాలు ఊర్వశి.

అభిరామ్ (విశ్వాంత్) ప్రొఫెసర్ రాసిన కోడ్ లో సైతం తప్పులు పట్టుకోగల బ్రిలియంట్ స్టూడెంట్.. చదువే లోకంగా బ్రతికే ఈ కంప్యూటర్ ఇంజనీరింగ్ స్టూడెంట్ జీవితం లోకి కొన్ని అనుకోని సంఘటనలతో ఓ అమ్మాయి వస్తుంది.. ఇక అప్పటినుండి ఆ అమ్మాయి ప్రేమే లోకంగా బ్రతకడమ్ మొదలు పెడతాడు.

తన చూపుల నిండా దయ కరుణ కురిపించే మహిత (రైనా రావ్) తను స్కూల్ కి వెళ్ళే దారిలో కూడా వాళ్ళకీ వీళ్ళకీ చిన్న చిన్న సహాయాలు చేస్తూ అందరితో ఇట్టే స్నేహం చేసే ఓ చిన్న పాప. తను ఆటో ఎక్కే చోట మెయిన్ రోడ్ పక్కన ఉన్న గుడిసెలలొ ఉండే ఒక చిన్న బాబుతో స్నేహం చేసి వాడ్ని తనతో పాటు స్కూల్లో చదివించాలని ప్రయత్నం చేస్తుంటుంది.  

ఈ నలుగురు వారు అనుకున్నవి సాధించ గలిగారా, జీవితమనే రోలర్ కోస్టర్ రైడ్ వారికి ఎలాంటి థ్రిల్స్ ని ఇచ్చింది ఎలాంటి ఆనందాలను ఇచ్చింది ఎలాంటి కష్టాలను రుచి చూపించింది అనేదే కథ. ఈ నాలుగు వేర్వేరు కథలనీ ఎక్కడా అసక్తి సడలకుండా చిక్కని కథనంతో దర్శకుడు చెప్పుకొచ్చిన తీరు వాటిని చివరికి కలిపిన తీరు అద్భుతం. ఇలాంటి సినిమాకి కిలకమైన క్లైమాక్స్ ని తను డీల్ చేసిన్ తీరు అనితర సాధ్యం. ఇంత చక్కని స్క్రిన్ ప్లే అంత బలమైన సన్నివేశాలు వ్రాయడం తెలుగు దర్శకులలో చంద్రశేఖర్ ఏలేటి గారికి మాత్రమే సాధ్యం. 

సాధారణంగా సినిమా అయిపోయాక కూడా గుర్తుండే కొన్ని సినిమాలలో ఎక్కువ శాతం వాటిలోని కాంప్లెక్సిటీని అర్ధం చేస్కోడానికో విశ్లేషించుకోడానికో గుర్తుంచుకుంటాం. కానీ ఈ సినిమాలొ సన్నివేశాలు పాత్రలు చందూ ఎంత బలంగా రాసుకున్నారంటే. ఆయా పాత్రల ఎమోషన్ కి బలంగా కనెక్ట్ అవడం వల్ల అవి మన మనసులో చెరగని ముద్రలు వేసేస్తాయి. 

మోహన్ లాల్, గౌతమి లాంటి నటుల పెర్ఫర్మెన్స్ గురించి చెప్పాల్సిన పనే లేదు. కేవలం మనకి సూపర్ మార్కెట్ సాయిరాం, గృహిణి గాయత్రి మాత్రమే కనిపిస్తారు. మహిత గా చేసిన పాప రైనా రావ్ అద్భుతమైన నటన కనబరిచింది. విశ్వంత్, అనిష్ కూడా న్యూ ఏజ్ లవ్ త్రెడ్ లో అకట్టుకుంటారు. హర్షవర్ధన్, నాజర్, వెన్నెలకిషోర్, బ్రహ్మాజి, తారకరత్న, గొల్లపూడి, ఊర్వశి, పరుచూరి వెంకటేశ్వరరావు లాంటి నటులంతా కూడా చిన్న చిన్న పాత్రలు చేసినా వారు చూపించే ఇంపాక్ట్ మరిచిపొలేనిది. 

ఇలాంటి కథలను చిత్రంగా తీస్తున్నప్పుడు ఒక సీరియల్ ఫీల్ వచ్చే అవకాశాలు ఎక్కువగా ఉన్నాయి అయితే రాహుల్ శ్రీ వాస్తవ్ సినిమాటోగ్రఫీ, మహేష్ శంకర్ నేపధ్య సంగీతం ఆ ఫీల్ రాకుండా అడ్డుపడ్డాయని అనిపించింది. ప్రతి సన్నివేశానికి మూడ్ కి తగిన సినిమాటోగ్రఫీ నేపధ్య సంగీతం వాటిలోని ఎమోషన్ ని మరింతగా మన మనసులకి చేరువ చేసిందని అనిపించింది. అలాగే రవీందర్ గారి ఆర్ట్ డైరెక్షన్ని సైతం మెచ్చుకోవాలి.

ఫైట్లు, పాటలు, ప్రాసల పంచ్ డైలాగులు, ఇరికించిన కామెడీ సన్నివేశాలు మాత్రమె ఎంటర్టైన్మెంట్ అనుకునే వారికి ఈ సినిమా నచ్చకపొవచ్చు మొదటి సగం మరీ స్లొగా ఉన్నదనిపించవచ్చు కానీ ఇలాంటి సినిమాలు ఇలాగే ఉండాలి. వైవిధ్యమైన సినిమాలను ఇష్టపడే వారు మిస్సవకుండా చూడవలసిన సినిమా "మనమంతా". సినిమాలోని మనసుకు హత్తుకునే చాలా సన్నివేశాల గురించి క్లైమాక్స్ గురించి ఇంకా రాయాలని ఉంది కానీ ప్రేక్షకులకు ఫీల్ మిస్ అవకూడదని రాయడం లేదు.

ఈ సినిమా ఎంత సహజంగా ఉంటుందంటే నలుగురు మధ్యతరగతి వ్యక్తుల జీవితాలలోకి అజ్ఞాతంగా తొంగి చూసిన ఫీల్ వస్తుంది. సినిమా ముగిసాక వారిని ప్రతి ఒక్కరిని మనం సొంతం చేసుకుంటాం. వారంతా మన ఇంట్లొ వ్యక్తులుగా మనకెన్నో రోజులనుండి పరిచయమున్న వ్యక్తులుగా అనిపిస్తారు. ఒక చక్కని అనుభుతిని సొంతం చేసుకోడానికి "మనమంతా" తప్పక చూడండి.

Updated on 11 - 10 - 2016 

ఈ సినిమా థియేటర్ లో మిస్ అయిన వాళ్ళు వారాహి వారి యూట్యూబ్ ఛానల్ లో ఇక్కడ చూడవచ్చు.
 

బుధవారం, మే 11, 2016

కాలాన్ని శాసించ గలిగితే...

టైమ్ ట్రావెల్... మహా మహా మేధావులు సైతం ఎక్కడో ఓ చోట తడబడి అర్ధం కాక తికమక పడే సబ్జెక్ట్.. "అలాంటి సబ్జెక్ట్ తో సూర్య కొత్త సినిమా అదీ మూడు కారెక్టర్స్ తనే చేస్తున్నాడట. ఇక ఐనట్లేలే" అని తేలికగా నిట్టూర్చేశాను మొదట్లో ఈ సినిమా గురించి విన్నపుడు, కానీ దర్శకుడు విక్రమ్ కుమార్ అనేసరికి కాస్త ఆసక్తి కలిగింది. "మనం" లాంటి ఒక కాంప్లెక్స్ ఐడియాని సింపుల్ గా నెరేట్ చేసిన అతని శైలి గుర్తొచ్చి సినిమా కోసం ఎదురు చూసేలా చేసింది. సినిమా చూశాక మరో అద్భుతమైన కథనంతో తనపై ఉన్న నమ్మకాన్ని వందశాతం నిలబెట్టుకున్నాడు విక్రం అని అనిపించింది.

మీరు గమనించి చూస్తే స్కూల్లో కానీ కాలేజ్ లో కానీ ఫిజిక్స్ క్లాస్ లు చాలా ఇంట్రెస్టింగ్ గా ఉంటాయి. అది ఎవ్విరిడే సైన్స్ తో కలిసి పోయి ఉండడం ఒక కారణమైతే ఫిజిక్స్ టీచర్స్ అందరూ కూడా రోజువారీ జీవితంలో ఎదురయ్యే విషయాలకు కొత్త అర్ధాన్ని ఇస్తూ అన్వయిస్తూ చాలా సులువుగా అర్ధమయేలా చెప్పడం ముఖ్య కారణం. "24" సినిమా తీసిన విక్రమ్ కుమార్ కూడా అలాంటి ఓ ఫిజిక్స్ టీచరేననిపించింది ఈ సినిమా చూశాక. 

కొందరు డైరెక్టర్లు కాంప్లెక్స్ ఐడియాలని మరింత కాంప్లికేటెడ్ గా తెరకెక్కించి జనాల్ని కన్ఫూజ్ చేసి పారేస్తుంటే టైమ్ ట్రావెల్ కాన్సెప్ట్ లో బేసిక్స్ ని తీసుకుని క్లాసు మాసు అని తేడా లేకుండా ప్రతి ఒక్క ప్రేక్షకుడికి సులువుగా అర్ధమయేలా స్పూన్ ఫీడ్ చేస్తూ విక్రమ్ రాసుకున్న స్క్రిప్ట్ ఈ సినిమాకి మొదటి హీరో అయితే, సైంటిస్ట్ గా విలన్ గా లవర్ బోయ్ గా మూడు పాత్రలను అద్భుతంగా పండించిన సూర్య రెండో హీరో. 

ఇక విక్రమ్ కుమార్ ఆలోచనని అంతే అద్భుతంగా తెరకెక్కించిన టెక్నికల్ టీమ్ : సినిమాటోగ్రాఫర్ "తిరు", ప్రొడక్షన్ డిజైనర్స్(ఆర్ట్ డైరెక్టర్స్) అమిత్ రే అండ్ సుబ్రత చక్రబోర్తి, విజువల్ ఎఫెక్ట్స్ సూపర్ వైజర్ జూలియన్ ట్రౌసిల్లియర్ లు ఈ సినిమాకి మేజర్ అస్సెట్స్ అని చెప్పచ్చు. నేపధ్య సంగీత పరంగా రహ్మాన్ సంగీతం కొంత వరకూ ఆకట్టుకున్నా పాటల విషయంలో మాత్రం పూర్తిగా తేలిపోయింది. సినిమా పూర్తయే సరికి లాలి పాట తప్ప మరేవీ గుర్తుండవు.

సాధారణంగా టైమ్ ట్రావెల్ అనగానే భవిష్యత్తులోకి ప్రయాణించడం గతంలోకి ప్రయాణించడం అక్కడ కొత్త వ్యక్తులని కలుసుకోడం ఇలాంటి కథే ఉంటుందని ఊహిస్తాం ఐతే విక్రం ఈ మార్గాన్ని ఎన్నుకోలేదు. కాలంలో ప్రయాణించడానికి బదులుగా కాలాన్ని శాసించ గలిగితే ఎలా ఉంటుంది అనే ఐడియాని తీస్కుని ఓ సాధారణ రివెంజ్ డ్రామాని చెప్పాలని డిసైడ్ అయ్యాడు. దాంతో తనకి ఎక్కువ క్రియేటివ్ ఫ్రీడమ్ దొరికినట్లైంది.

ఈ సినిమా కథ విషయానికి వస్తే శివకుమార్(సూర్య) కాలాన్ని అదుపు చేయగల ఒక వాచ్ ని తయారు చేయాలని ప్రయత్నిస్తూ అనుకోని ఓ చిన్న యాక్సిడెంట్ వల్ల విజయం సాధిస్తాడు. ఐతే దానిమీద కన్నేసిన అతని కవల సోదరుడు ఆత్రేయ(సూర్య) ఆ వాచ్ ని సొంతం చేస్కునే ప్రయత్నంలో శివని అతని భార్య(నిత్యా మీనన్)ని చంపేస్తాడు. అతి కష్టం మీద శివ తన కొడుకు మణి(సూర్య) ని మాత్రం రైల్లో ఎదురైన సత్య(శరణ్య) అనే ఆవిడకి అప్పగించగలుగుతాడు.

ఈ ప్రయత్నంలోనే ఆత్రేయకి యాక్సిడెంటై కోమాలోకి వెళ్తాడు.  పాతికేళ్ళ తర్వాత మణి పెరిగి పెద్దవాడై వాచ్ మెకానిక్ గా స్థిరపడతాడు. ఇన్నేళ్ళ తర్వాత కోమానుండి బయట పడిన ఆత్రేయ తిరిగి వాచ్ కోసం అన్వేషణ మొదలు పెడతాడు. ఆ వాచ్ ఎక్కడికి చేరింది, ఆత్రేయకి మణి గురించి ఎలా తెలుస్తుంది, మణి తన గతాన్ని ఎలా తెలుసుకుని ఆత్రేయ పై ఎలా పగ తీర్చుకున్నాడు అనేది మిగిలిన కథ.

చూడడానికి అతి సాధారణమైన రివెంజ్ స్టోరీలా కనిపించే ఈ కథకు టైమ్ ట్రావెల్ ని జోడించి అందరికీ సులువుగా అర్ధమయేలా రాసుకున్న కథనం అద్యంతం ప్రేక్షకులను ఆశ్చర్యానికి గురి చేస్తూ ఊహించని మలుపులను అందిస్తూ ఆకట్టుకుంటుంది. ఈ సినిమాలో నాకు బాగా నచ్చిన విషయం అడ్వాన్స్డ్ కాన్సెప్ట్స్ ని టైమ్ ట్రావెల్ థియరీని విడమరిచి చెప్పడానికి ఎక్కడా ప్రయత్నం చెయ్యకపోవడం. అలా కాకుండా చక్కని సన్నివేశాలతో తన కథ చెప్పడనికి ఆ కాన్సెప్ట్స్ ని ఉపయోగించుకోవడం విక్రం బ్రిలియన్సీకి నిదర్శనం అనిపించింది.

సినిమాలో వాడిన కాన్సెప్ట్స్ సైంటిఫిక్ గా వందశాతం కరెక్ట్ కాకపోవచ్చేమో కానీ టైమ్ ట్రావెల్ చుట్టూ ఉన్న ఆంబిగ్విటీని సైతం తన కథకు ప్లస్ గా సరదా సన్నివేశాలు రాసుకోడానికి ఉపయోగించుకున్నాడు. సినిమాటిక్ లిబర్టీస్ అనుకోండి ఇల్లాజికల్ సీన్స్ అనుకోండి అల్టిమేట్ గా సినిమాని ఆస్వాదించడానికి ఆ సన్నివేశాలు దోహదం చేస్తాయి అక్కడే విక్రం ఊహాశక్తి బయటపడుతుంది.

ఇక లవర్ బోయ్ గా సైంటిస్ట్ గా ఆత్రేయగా సూర్య చూపించిన వేరియేషన్స్ అద్భుతం. ముఖ్యంగా ఆత్రేయ కారెక్టర్ భయపెడుతుంది సినిమా అయ్యాక కూడా గుర్తుండిపోతుంది. ఈ సినిమా వరకు ఏమైనా నెగటివ్ పాయింట్స్ ఉన్నాయంటే అవి పాటలు ప్లస్ సమంతాతో రిపీటెడ్ గా అనిపించి బోర్ కొట్టే ఒకటి రెండు సన్నివేశాలు. అవి కూడా కామెడీగా నవ్వుకోవడానికి పనికొచ్చినా రిపీట్ అయినపుడు కాస్త విసుగు తెప్పిస్తాయి. సమంత క్యూట్ ఎక్స్ప్రెషన్స్ తో కాస్త ఆకట్టుకునే ప్రయత్నం చేసింది కానీ స్పీడ్ బ్రేకర్స్ లా అనిపించాయి ఆ సన్నివేశాలు. 

మొత్తం మీద ఈ వేసవిలో సకుటుంబ సపరివార సమేతంగా మిస్ అవ్వకుండా చూడ దగిన సినిమా 24. ముఖ్యంగా మీ పిల్లలతో కలిసి వెళ్ళి వాళ్ళడిగే ప్రశ్నలకు సమాధానాలు చెప్తూ వేసవి శలవల్లో వినోదంతో పాటు విజ్ఞానాన్ని పంచుకోగల చిత్రం 24.  డోంట్ మిస్ ఇట్.  

శుక్రవారం, జనవరి 22, 2016

అమ్మ జ్ఞాపకాలతో...

అపుడు నాకు తొమ్మిదేళ్ళుంటాయేమో.. ఓ మండు వేసవి మిట్ట మద్యాహ్నం.. గుంటూరు నగరం, అరండల్ పేటలో నడిరోడ్డు.. సూరీడు తన ప్రతాపం చూపిస్తున్నాడు.. నేను మాత్రం.. "పో.. పోవోయ్ చుప్పనాతి సూరీడా నీ ఎండ నన్నేం చేయలేదు నా దగ్గర మా అమ్మ చీర చెంగుంది.." అని సూరీడ్ని సవాలు చేస్తూ అమ్మ చీర కొంగులో తల దాచేసుకుని.. అమ్మ చేతిని గాట్టిగా పట్టుకుని వడి వడిగా నడుస్తూ ఉన్నాను.. చుట్టూ ఏవో రంగు రంగుల పెద్ద పెద్ద బిల్డింగులున్నాయి కాని ఇంత లావు కళ్ళజోడు పెట్టుకున్నా కళ్ళు మసక మసక గా ఉండి సరిగా కనపడడం లేదు.. 

పొద్దున్న వరకూ చక్కగా ఉన్న కంటి చూపుని ఇలా ఐడ్రాప్స్ వేసి మసకబారేలా చేసిన డాక్టర్ గారిని మరో మారు తిట్టుకుంటూ అమ్మ చేతిని మరింత బిగించి పట్టుకుని తన వెంట నడుస్తున్నా.. ఇంతలో ఒక పెద్ద భవనం కనిపించింది.. "వచ్చేశాం నాన్నా ఇదిగో ఇదే.. ఇంత దూరం ఉంటుందనుకోలేదు వెళ్ళేప్పుడు రిక్షాలో వెళ్దాంలే" అంది అమ్మ... లోపలికి వెళ్తే ఫ్యామిలీ సెక్షన్ పైకి వెళ్ళాలన్నారు అబ్బా ఇపుడు భోజనం కోసం మళ్ళీ ఇన్ని మెట్లెక్కాలా.. ఎంచక్కా మా నర్సాపేటలో ఐతేనా రోడ్ మీద నుండి ఇలా అడుగు లోపలికి పెడితే కుర్చీలేసి కూర్చోబెట్టి పరోఠాలు వడ్డించేస్తారు కేరళా హోటల్ వాళ్ళు.. అనుకుంటూ పైకెక్కాను.. 

ఇరుకుగా ఉన్న మెట్లు ఎక్కి పైకి చేరి తలుపు తీయగానే చల్లటి గాలి మొహం మీద హాయిగా తగిలింది.. మనకి జ్వరం వచ్చినపుడు అమ్మ చల్లని చేతితో మొహం మీద తడిమితే ఎంత హాయిగా ఉంటుందో అంత హాయిగా అనిపించింది. ఆహా ఏమి హాయిలే హలా అనుకుంటూ లోపలకి అడుగుపెట్టాను.. కళ్ళలో వేసిన ఐడ్రాప్స్ ఎఫెక్ట్ ఏమో డ్రీమ్ సీక్వెన్స్ లోలా లైట్స్ చుట్టూ హేజ్ లా పరుచుకుని గ్లాస్ పార్టీషన్స్ తో అందమైన ఇంటీరియర్ కళ్ళకి విందు చేసింది. ఊర్లో వీధి చివరి కాకా హోటల్ సెంటర్ లో కేరళా హోటల్ తప్ప తెలియని నాకు ఏదో ఇంద్ర లోకంలోకి అడుగు పెట్టినట్లు అనిపించింది. 

ఇక అక్కడ ఇచ్చే మంచినీళ్ళ నుండి భోజనం అయ్యాక ఇచ్చిన పాన్ వరకూ నాకు ప్రతీదీ అద్భుతమే.. వేటికవే ప్రత్యేకంగా ఉన్న అరలు గా ఉన్న ప్లేట్ లో పప్పు వేపుడు ఇగురు సాంబార్ రసం పెరుగు అంటూ పలు రకాల కూరలు వాటన్నిటికి ముందుగా పలావ్ రైస్ చిన్న చిన్న పూరీలు చిన్న గ్లాసుడు ఫ్రూట్ జ్యూస్ అన్నీ వేటికవే ప్రత్యేకం.  ఇక నేతి మైసూర్ పాక్ మాధుర్యమైతే మాటల్లో చెప్పలేను.. దాని ఘుమఘుమలూ కమ్మటి రుచీ ఇప్పటికీ ఇంకా ఫ్రెష్ గా గుర్తొస్తుంటాయి. పాపం అమ్మ కొంచెం రుచి చూసి తన స్వీట్ కూడా నాకే ఇచ్చేసింది. 

ఒక్క మైసూర్ పాకేనా.. ఏదైనా అమ్మ నాతో షేర్ చేస్కోవాల్సిందే.. అసలదేంటో కానీ చిన్నపుడు నేను ఎన్ని తినుబండారాలు ఎంత తిన్నా అంత రుచి ఉండేది కాదు కానీ అమ్మ ప్లేట్ లోంచి తీసుకుంటే వచ్చే రుచే వేరు. నా భోజనం అంతా ఐపోయాకైనా సరే అమ్మ తింటూంటే పెరుగన్నం లోంచైనా ఓ ముద్ద తింటే కానీ కడుపు నిండినట్లు అనిపించేది కాదసలు. ఇక ముద్ద పప్పు ఆవకాయ నెయ్యి కలిపి వేళ్ళకంటిన గుజ్జు గోరుముద్దలు చేసి తినిపిస్తే మహాప్రభో ఆ రుచి ఇన్నేళ్ళలో ఇంక వేటికీ రాలేదంటే నమ్మండి. అంతెందుకు అదే ముద్దలు మనంతట మనం తిన్నా ఆ రుచి మాత్రం రాదు.

 
చిన్నతనంలో ఎక్కువగా బజారు వెళ్ళాలన్నా ఊళ్ళు తిరగాలన్నా నాన్న వెంటే వెళ్ళే వాడ్ని కానీ ఒకోసారి నాన్న బాగా బిజీగా ఉండి వీలు పడనప్పుడు అమ్మ తీస్కెళ్ళాల్సి వచ్చేది. ముఖ్యంగా నేను చిన్నతనం నుండే ఇంత లావు కళ్ళద్దాలు పెట్టుకోవాల్సి వచ్చేది కదా సో అప్పట్లో మేమున్న నర్సరావుపేటలో మంచి డాక్టర్ లేరని చెప్పి గుంటూరులో దయాకర్ గారి దగ్గర చెక్ చేయించే వాళ్ళు మొదటిసారి అమ్మా నాన్నా ఇద్దరూ వచ్చినా ఆ తర్వాత ఆర్నెల్లకో ఏడాదికో ఓ సారి వీలుని బట్టి ఇద్దరిలో ఎవరో ఒకరు నన్ను తీస్కెళ్ళి చెకప్ చేయించేవారు. 

ఐతే చిన్నతనం కావడంతో వైద్యానికి వెళ్తున్నామన్న స్పృహ కంటే ఎక్కువగా అదేదో సరదాగా పిక్నిక్ కి వెళ్తున్న ఫీలింగ్ వచ్చేది నాకు, అమ్మ తీస్కెళ్తే అది మరీ ఎక్కువ. రైల్లో ప్రయాణం మొదలు బోలెడన్ని కథలు కబుర్లు వింతలూ విశేషాలు ఓహో అద్భుతం. ఒకోసారి నాన్నారితో వెళ్ళినపుడు మాంచి సినిమా చూసే అవకాశం వస్తే అమ్మతో వెళ్ళినపుడు గీతాకేఫ్ లోని ఏసీ రెస్టారెంట్ లో కమ్మటి భోజనం చేసే అవకాశం దొరికేది. అదిగో అలాంటి ఓ సందర్బంలో మొదటి సారి చేసిన గీతాకేఫ్ భోజనం గురించే పైన చెప్పినది..

ఏసీ సినిమా హళ్ళు కూడా పెద్దగా లేని ఎనభయ్యో దశకంలో ఏసీ రెస్టారెంట్ లో భోజనం అంటే మాటలు కాదు. అక్కడి పరిసరాల గురించి భోజనం గురించి భోజనంతో ఇచ్చే నేతి మైసూర్ పాక్ గురించీ స్కూల్లో ఫ్రెండ్స్ కి కథలు కథలుగా వర్ణించి చెప్పే వాడ్ని ఊరెళ్ళివచ్చాక. అసలు ఒక్క ప్రయాణమేంటిలే అమ్మతో గడిపిన ప్రతి క్షణమూ అపురూపమే కదా.

శుక్రవారం, జనవరి 01, 2016

నూతన సంవత్సర శుభాకాంక్షలు..

నేటినుండి కొత్త సంవత్సరం మొదలవుతుంది కదా... 2016కు మనసారా స్వాగతం పలుకుతూ "నిన్నకీ నేటికీ ఏం మారిందనీ గోడమీద కాలెండరు తప్ప" అంటూ నిరుత్సాహపరిచే ఆలోచనలకు తావివ్వకుండా.. నిన్నటికన్నా రేపు మెరుగ్గా ఉంటుందనే నమ్మకమే నేటికి ఇంధనం కనుక ఆశావహ దృక్పధంతో ప్రతి ఒక్కరూ ముందుకు సాగిపోవాలని కోరుకుంటూ బ్లాగ్ మిత్రులు అందరికీ ఆంగ్ల సంవత్సరాది శుభాకాంక్షలు. ఈ కొత్త ఏడాదిలో మీ దిగుళ్ళు వందోవంతవ్వాలనీ సంతోషాలు వందింతలవ్వాలనీ మనసారా కోరుకుంటున్నాను.

బ్లాగులకు సంబంధించినంత వరకూ 2015 వెళ్తూ వెళ్తూ మిగిల్చిన విషాదం కూడలి అస్తమయం. ఇన్నేళ్ళగా తెలుగు బ్లాగులకు నిర్విరామంగా అందించిన సేవలను నిలిపివేస్తూ కూడలి మూసివేయాలనే నిర్ణయం వెనుక కారణం తెలియదు కానీ తెలుగు బ్లాగులకు వారు అందించిన సేవలను మాత్రం మెచ్చుకోకుండా ఉండలేం. నా బ్లాగ్స్ కు సంబంధించినంత వరకూ ఎన్ని అగ్రిగేటర్స్ వచ్చినా కూడా నిన్న మొన్నటి వరకూ ట్రాఫిక్ సోర్స్ లో ప్రధమంగా నిలిచింది "కూడలి" మాత్రమే. 

నేను బ్లాగు వ్రాయడం ప్రారంభించిన తొలిరోజుల్లో అంటే 2008 టైమ్ లో కంప్యూటర్ ఆన్ చేసి ఉన్నంత సేపు ఒక విండోలో కూడలి నిత్యం ఓపెన్ చేసే ఉంచేవాడ్ని. అలాగే ఏదైనా కొత్త పోస్ట్ వ్రాసిన ప్రతిసారి అందులో కనిపించేవరకూ రిఫ్రెష్ చేస్తూ చెక్ చేసుకునే వాడ్ని. అటువంటి కూడలిని ఈ మధ్య తెరిచినది చాలా తక్కువ సార్లే అయినా కూడా ఇకపై పని చేయదని తెలిసి దిగులుగా అనిపిస్తుంది.

తెలుగు బ్లాగుల గురించి అసలేమీ తెలియని రోజుల్లో వ్రాసే వారిని అందరినీ ఒకే వేదికపైకి తెచ్చి ఒకరితో ఒకరికి పరిచయాలను పెంచుకోవడంలోనూ మరిన్ని బ్లాగుల గురించి తెలుసుకోవడానికి చాలా ఉపయోగపడింది. కూడలే కనుక లేకపోతే నేను చాలా మంది ఆత్మీయ మిత్రులను కలుసుకోగలిగి ఉండేవాడ్ని కాదు. బ్లాగులు వ్రాసే అలవాటే చాలా వరకు తగ్గిపోయిన  ఈ రోజుల్లో కూడలి నిర్ణయం సబబే అనుకోవచ్చేమో. ఏదేమైనా ఇన్నేళ్ళగా కూడలి అందించిన సేవలకు వీవెన్ గారికి తనకి సాయపడిన ఇతర నిర్వాహకులకు హృదయపూర్వక ధన్యవాదాలు.

నేను ???

నా ఫోటో
అర్ధంకానివాళ్ళకో ప్రశ్నార్థకం, అర్ధమైన వాళ్ళకో అనుబంధం. ఈ లోకంలో ఎందరో పిచ్చాళ్ళున్నారు. డబ్బు, పదవి, కీర్తి, కాంత, కనకం, ప్రేమ, సినిమా, మంచితనం, తిండి ఇలా ఎవరికి తోచిన పిచ్చిలో వాళ్ళు మునిగి తేలుతుంటారు. నేనూ ఓ పిచ్చోడ్నే.